Invaders Must Die – teledysk

Reżyser: Paul Dugdale
Producent: Cordelia Plunket

Teledysk w reżyserii Paula Dugdale’a przedstawia brytyjskiego aktora Noela Clarke’a, znanego z ról w „Doctor Who” oraz „Kidulthood”.

W klipie postać grana przez Clarke’a wyrusza w podróż po brytyjskiej wsi, napotykając lub tworząc po drodze ikoniczne logo „mrówki” zespołu The Prodigy. Jego podróż prowadzi go przez różne niepokojące i pełne klimatu miejsca, w tym lustra akustyczne w Denge oraz w ostatniej scenie na szczyt jednego z fortów Maunsella w estuarium Tamizy. Wybrane lokalizacje, często postindustrialne i opuszczone, odzwierciedlają tematy albumu związane z buntem i oporem.

Fortece Maunsella to małe ufortyfikowane wieże zbudowane w estuariach Tamizy i Mersey podczas II wojny światowej, mające na celu obronę Wielkiej Brytanii.

W ich skład wchodziły 4 forty:

  • Rough Sands (HM Fort Roughs) (U1)
  • Sunk Head (U2)
  • Tongue Sands (U3)
  • Knock John (U4)

Były one obsługiwane jako forty wojskowe i marynarki wojennej, a ich nazwa pochodzi od projektanta, Guya Maunsella.

Są to budowle o konstrukcji żelbetowej, składające się z betonowego pontonu, na którym oparte były dwie cylindryczne kolumny z platformami, na których zamontowano karabiny i 40 mm działka przeciwlotnicze Boforsa oraz ciężkie działa przeciwlotnicze 94 mm. Pontony osadzono na piaszczystym dnie w 1942. Zapewniały one miejsce dla ok. 100 żołnierzy obsługi, a pojemność ich magazynów pozwalała na 5-tygodniową autonomiczność.

Forty zostały wycofane z użytku pod koniec lat 50. XX wieku i później wykorzystywane do innych celów. Jeden z fortów jest zarządzany przez nieuznawane Księstwo Sealand, a pozostałe forty są czasami odwiedzane przez łodzie. Konsorcjum o nazwie Project Redsands planuje konserwację fortu znajdującego się w Redsand. Obecnie służą jako punkty orientacyjne dla żeglugi.

Rozległe nagrania w fortach Redsand były realizowane w październiku 2008 roku. Zawierają one dramatyczne ujęcia z powietrza, które zespół uprzejmie przekazał Project Redsand.

Mrówka na dachu to tylko teatralna farba, która została zmyta przy pierwszym deszczu. Zespół w wywiadzie przyznał że wieże przypominały im zarówno ogromne mrówki kroczące po wodzie, a jednocześnie wyglądały jak machiny obcych. Idealnie pasowały do teledysku również przez ich surowy, postapokaliptyczny wygląd oraz symboliczne powiązania z izolacją, buntem i obroną.

Nie możesz kopiować zawartości tej strony